Dzień w ośrodku leczenia uzależnień – jak naprawdę wygląda terapia stacjonarna

Codzienność w ośrodku leczenia uzależnień różni się diametralnie od stereotypowych wyobrażeń. Zamiast chłodnych korytarzy i anonimowych sal – struktura, spokój i przemyślane działania terapeutyczne. Terapia stacjonarna nie polega na bezczynnym „odwyku”, ale na intensywnym procesie psychicznej i emocjonalnej odbudowy. Harmonogram dnia nie jest przypadkowy – to narzędzie służące stopniowej zmianie nawyków, odbudowie relacji z samym sobą i nauce życia bez uzależnienia.

Poranek w ośrodku – rutyna, która daje poczucie bezpieczeństwa

Dzień w ośrodku leczenia uzależnień rozpoczyna się zwykle o stałej, wczesnej godzinie – między 6:30 a 7:30 rano. Dla wielu pacjentów, zwłaszcza tych, których życie nałóg pozbawił struktury i przewidywalności, poranna rutyna to pierwszy krok ku stabilizacji. Budzenie odbywa się w sposób zorganizowany, ale nie wojskowy – z poszanowaniem prywatności i możliwości każdego uczestnika terapii.

Po porannej toalecie następuje wspólne śniadanie, które ma charakter nie tylko funkcjonalny, ale też integracyjny. Wspólne posiłki są okazją do odbudowy podstawowych umiejętności społecznych, takich jak rozmowa, współpraca i wzajemne wsparcie. Zaskakujące może być to, jak istotny wpływ na proces leczenia uzależnień ma regularność. Ustalone godziny posiłków, zajęć i odpoczynku dają pacjentowi poczucie kontroli nad dniem, co w przeszłości często było mu obce.

Zaraz po śniadaniu uczestnicy biorą udział w krótkim, porannym zebraniu społeczności terapeutycznej. To moment, w którym omawia się plan dnia, dzieli przemyśleniami, a także wyznacza indywidualne cele. To również miejsce, gdzie pacjenci uczą się brać odpowiedzialność – nie tylko za siebie, ale także za innych członków grupy.

Terapia indywidualna i grupowa – fundament leczenia uzależnień

Jednym z najważniejszych filarów codziennej pracy w ośrodku są zajęcia terapeutyczne, które odbywają się zarówno w formie indywidualnej, jak i grupowej. Ich głównym celem jest praca nad przyczynami uzależnienia, zrozumienie jego mechanizmów oraz nauka skutecznych strategii radzenia sobie z emocjami, stresem i nawrotami.

• Terapia indywidualna to przestrzeń dla pacjenta, w której może skonfrontować się ze swoimi lękami, traumami i historią życia. Spotkania z terapeutą są głębokie i często emocjonalne – to tu rodzi się pierwsze, szczere zrozumienie siebie.

• Terapia grupowa ma charakter wspólnotowy. Uczestnicy dzielą się doświadczeniami, uczą się empatii i wzajemnego zrozumienia. Nie ma tu miejsca na ocenę – zamiast niej jest wsparcie, które pomaga przetrwać trudne momenty i nabrać odwagi do dalszej pracy nad sobą.

• Terapie te często uzupełniane są o elementy psychoedukacji – pacjenci uczą się o funkcjonowaniu mózgu w uzależnieniu, schematach myślenia, skutkach psychicznych i somatycznych, jakie wywołują substancje psychoaktywne czy zachowania kompulsywne.

Terapia stacjonarna nie ogranicza się do pasywnego uczestnictwa – to proces wymagający zaangażowania, odwagi i systematycznej pracy nad sobą. Każdego dnia.

Rola zajęć wspierających i aktywności fizycznej w procesie terapii

Choć podstawą leczenia są psychoterapia indywidualna i grupowa, równie istotnym elementem codziennego planu dnia w ośrodku leczenia uzależnień są zajęcia wspierające. Ich celem jest rozwój osobisty, budowanie nowych nawyków oraz poprawa samopoczucia psychofizycznego. W tej przestrzeni pacjent może spróbować na nowo odnaleźć radość z prostych aktywności, które w czasie uzależnienia zostały całkowicie zepchnięte na margines.

Do zajęć wspierających należą m.in.:

• Warsztaty rozwoju osobistego, gdzie uczestnicy pracują nad poczuciem własnej wartości, asertywnością, rozpoznawaniem emocji i komunikacją interpersonalną.

• Treningi umiejętności społecznych, które pomagają w odbudowie relacji z otoczeniem – rodziną, przyjaciółmi, współpracownikami.

• Zajęcia arteterapeutyczne, takie jak malowanie, rzeźba, pisanie czy muzyka, które umożliwiają wyrażanie emocji w sposób symboliczny, często głębiej niż rozmowa.

• Zajęcia ruchowe i sportowe, które poprawiają kondycję fizyczną, wydzielają endorfiny i redukują napięcia – od jogi i spacerów, po ćwiczenia siłowe czy gry zespołowe.

Terapia stacjonarna nie skupia się wyłącznie na analizie przeszłości. Jej celem jest także stworzenie nowej jakości życia – bez alkoholu, narkotyków, hazardu czy innych zachowań kompulsywnych. Zajęcia wspierające stają się fundamentem tej zmiany, pokazując, że istnieje alternatywa, że życie może być satysfakcjonujące również bez uzależnienia.

Wieczorne podsumowanie i wyciszenie – przygotowanie do kolejnego dnia

Po intensywnym dniu pełnym zajęć terapeutycznych i aktywności wspierających przychodzi czas na wyciszenie. Ostatnie godziny dnia w ośrodku mają za zadanie stworzyć atmosferę refleksji, spokoju i emocjonalnego ukojenia. Wieczorne rytuały są równie ważne jak poranne – zamykają dzień, pomagają nazwać to, co było trudne, oraz zauważyć to, co udało się osiągnąć.

Typowy wieczór w ośrodku rozpoczyna się od kolacji, często spożywanej wspólnie. Następnie odbywa się krótkie zebranie społeczności lub tzw. wieczorna runda, podczas której pacjenci dzielą się swoimi przemyśleniami. To moment, w którym mogą podziękować sobie nawzajem za wsparcie, wyrazić emocje lub poprosić o pomoc.

W niektórych ośrodkach stosuje się również techniki relaksacyjne – medytację, trening autogenny Schultza czy elementy mindfulness. Ich celem jest redukcja napięcia, ułatwienie zasypiania i nauczenie pacjentów, jak radzić sobie z lękiem bez sięgania po substancje psychoaktywne.

Dzień w ośrodku leczenia uzależnień nie kończy się wyłącznie gaszeniem światła. Kończy się refleksją, zrozumieniem, a często – po raz pierwszy od lat – poczuciem spokoju i nadziei. I to właśnie te małe zmiany, powtarzane każdego dnia, tworzą drogę do trwałej przemiany.

Dodatkowe informacje na ten temat: leczenie uzależnień Gdańsk.

[ Treść sponsorowana ]
Uwaga: Informacje na stronie mają charakter wyłącznie informacyjny i nie zastąpią porady lekarza.